ఆత్మ జ్యోతి

నువ్వు దయతో ప్రసాదించిన ఈ ప్రాణాన్ని

ఏదోరోజు తిరిగి తీసేసుకుంటావని తెలుసు.

కరుణామయుడివి నువ్వు,

తిరిగొచ్చేటప్పుడు నేనేదో తీసుకువస్తానని ఆశించవు.

ఏ ఆజ్ఞతో నన్నిక్కడకి పంపావో

ఆ లక్ష్యం పరిసమాప్తి అయినప్పుడు

నాకింకా పని పెట్టవు.

నేనేనాడో వదిలొచ్చిన 

అనురాగామృత హస్తాలతో నన్ను తడిమి 

నీ ఉక్కు కౌగిట నన్ను అక్కున చేర్చుకుంటావు.

జన్మకొక్కసారి మాత్రమే లభించే 

నీ ఆత్మీయ వెచ్చని స్పర్శ కోసం

ప్రతిరోజూ పని ముగించుకుని 

కొమ్మ మీద విరిసే కోమల కుసుమంలా

కోర్కెల ముళ్ళ కంబళి కప్పుకుని 

దక్షిణ కనుమల్లో దీపంతో ఎదురుచూస్తూ ఉంటాను.

నన్ను నా ఈశ్వరుని చెంత చేర్చే 

మృత్యుదేవత వచ్చినపుడు

కన్నీటితో ఆయనకు ఎదురవను.

ఊపిరి శ్వాసల హారతితో 

ఎర్ర కుంకుమ దిద్ది 

ఆయన పాదాలకు నమస్కరిస్తాను.

నన్నింతకాలం ఆదరించిన 

ఈ ఇంద్ర ధనుసు వర్ణాలనీ సప్త స్వరాలనీ

ఆత్మీయ బంధాలనీ ఎదలో భావాలనీ 

అన్నిటినీ ఇక్కడే వదిలేసి 

నడుచుకుంటూ నిన్ను చేరుతాను.

అంతా నీదైన నన్ను 

ఆత్మజ్యోతి లాంతర్లో 

బ్రహ్మానందపు వాడల్లో 

వేలు పట్టి నడిపించే ఈశ్వరా,

రిక్తహస్తాలతో 

దిగంబర దేహంతో

అర్పించుకోవటం మించి 

ఏమివ్వగలను నేను.