పాడమన్నావు, పాడుతున్నాను.

తెలిసినదంతా పాడేశాను

తెలియని పాట పాడలేను

మనసు తెరిచి ఏం చెప్పాలన్నా

ఎపుడో ముందే పాడిన శూన్యం.

పాత పాటనే మళ్లీ పాడితె వింటావా

మరచిపోయిన నీకు కొత్తగనే ఉంటుందేమో

తోచినదంతా చెప్పాలంటే

మనసునదీ మరచినదీ

కలసిపోయినవి రంగుల బుడగలు

రంగులెంత రమ్యమైనా

బుడగ ప్రాణం బుద్బుద ప్రాయం

పదము నిచ్చెనలపై నింగినెక్కి

జంట కళ్ళతో కట్టుకున్న కలల లోకం

ఒంటి కంటితో మరల మరల కాంచే పిచ్చి భ్రమలో

అదే పాట, అవే కథలు, అలాగే పాడనా

ఇన్నినాళ్ళుగా పాడుతుఉన్నా

ఎపుడూ కలగని సందేహం–

మనసుకి మాయ చేసిందెప్పుడు,

నన్నునేను పోగొట్టుకున్న నిన్న మాయా

నాకే నేను అర్థంకాని నేడు మాయా

మాయ మధురం మోహం మధురం

మరపుకు రాని వలపే మధురం

గతమే మధురం గాయం మధురం

గాయం పాడే గేయం మధురం

మాయలొ ఉన్నా హాయిలొ ఉన్నా

మనసుకు తెలిసిందొకటే పాట

కాలం లోకం అన్నీ తోసి

ఇదిగో ఇప్పుడే పాడతా విను:

సూర్యుడి మేరు నా చెలి

ఎదురున్నా ఎటు ఉన్నా 

చందమామ ప్రకాశాన ప్రతిబింబము తానె

బ్రహ్మము తీరు నా సఖి

పాట మార్చినా రాగం మారినా

పదము పదమునా అక్షరం చాటు అందము తానె.