స్వరంవరం

రంగురంగుల నా కలలన్నీ కలహంసలు కాగా
నా కథనే వింటే కళ్ళే తుడిచి రెక్కలు ముడిచేగా
గలగలగలమని తుళ్ళే అలలే నా వెతలే వింటే
ఆ పరుగులు ఆపి కరములు చాపి శిలలా అయిపోవా

రెక్కల ఎగిరి చుక్కలు చేరగా నేనూ ఆశపడ్డా
శూన్యము దొరికి రెక్కలు విరిగి క్రిందకు జారిపడ్డా
ఒక పాట చాలదా పల్లవించగా
గుండెచప్పుడే గానంగా

చరణం:
వరములని అడిగే ముందే
స్వరములను తానే ఇచ్చి
దైవమే నా కళ్ళను కరుణతొ కట్టేసింది

నా పాట పల్లవులన్నీ
నా కంటి చీకట్లేగా
నలుపులో ఎంత గొప్ప అందముంది

మనసులో మహలు నివాసం
నిజముకీ నీడే నేస్తం
కానలేని కన్నులకన్నీ ఒకటే

రాగమొచ్చి తానం నేర్చి
గుండెపాట నేనే కూర్చి
పాడుకునే యోగం కన్నా వరమేముంది?

ప్రేమ-సాధకుడు

ఒకచో నేలను పవ్వళించు నొకచో నొప్పారు బూసెజ్జపై,

ఒకచో శాఖములారగించు నొకచో నుత్క్రుష్ట శాల్యోదనంబు

ఒకచో బొంత ధరించు నింకొక్కతరిన్ యోగ్యాంబర శ్రేణిన్

లెక్కకు రానియ్యడు కార్యసాధకుఁడు కష్టంబున్ సుఖంబున్ మదిన్.

భర్తృహరి కృతి అయిన ఈ గొప్ప సుభాషితం నేనెప్పుడూ గుర్తుచేసుకుంటూ ఉంటాను. With all due respect, ఈ క్రింది పద్యం ఆశువుగా వ్రాయటం జరిగింది:

ఒకచో పువ్వులిచ్చు నొకచో నొప్పించు నొక ముద్దుకై,

ఒకచో చతురములాడుచుండు నొకచో అత్యుష్ణ ఆలింగనంబు

ఒకచో నింద భరించు నింకొక్కతరిన్ నితంబపు* శ్రేణిన్

చిక్కులు సేయుచుండు ప్రేమికుఁడు పృష్ఠమున్, ముఖంబున్, మదిన్.

(భర్తృహరి తాతయ్యకి క్షమాపణలతో.)

----------------------------------------------------------------------
*నితంబము=పిఱుదు