రంగురంగుల నా కలలన్నీ కలహంసలు కాగా
నా కథనే వింటే కళ్ళే తుడిచి రెక్కలు ముడిచేగా
గలగలగలమని తుళ్ళే అలలే నా వెతలే వింటే
ఆ పరుగులు ఆపి కరములు చాపి శిలలా అయిపోవా
రెక్కల ఎగిరి చుక్కలు చేరగా నేనూ ఆశపడ్డా
శూన్యము దొరికి రెక్కలు విరిగి క్రిందకు జారిపడ్డా
ఒక పాట చాలదా పల్లవించగా
గుండెచప్పుడే గానంగా
చరణం:
వరములని అడిగే ముందే
స్వరములను తానే ఇచ్చి
దైవమే నా కళ్ళను కరుణతొ కట్టేసింది
నా పాట పల్లవులన్నీ
నా కంటి చీకట్లేగా
నలుపులో ఎంత గొప్ప అందముంది
మనసులో మహలు నివాసం
నిజముకీ నీడే నేస్తం
కానలేని కన్నులకన్నీ ఒకటే
రాగమొచ్చి తానం నేర్చి
గుండెపాట నేనే కూర్చి
పాడుకునే యోగం కన్నా వరమేముంది?
No comments:
Post a Comment